आभाळ कोसळले मजवर,
प्रेमाने खेळ कसा हा मांडला..
होते आनंदि आनंद चोहिकडे,
आता दुःखाने संसार हा थाटला..

अनावर झालेत अश्रु,
कोण समजावणार या नयनाला..
ह्रुदयाचे ठोकेही पडतात हळुवार,
कोण सावरणार याच्या वेगाला...

तुझ्या सोबत घालवलेली वेळ,
आठवतेय क्षणाक्षणाला..
येना परत प्रिये,
का सतावतेय तुझ्या प्रियकराला.....

- विक्कि

कटु अनुभव परत परत येतिल,
असे काही ठरलेले नसते..
जवळ येऊ पाहणारा व्यक्ति,
दुर गेलेल्यासारखाच असेल...
हा विचार करणं देखिल बरे नसते..

अनोळख्या व्यक्तिवर विश्वास ठेवणं,
तितकेसे सोपे नसते..
पण ओळखिचे होण्यासाठी,
बोलणे.. भेटणे.. गरजेचे असते..

दुसर्‍यांच्या भावनांचा आदर करणे,
आपणचं शिकायचे असते..
आपला अनादर होणार नाही,
याची काळजीदेखील स्वतःच घ्यायचे असते..

प्रार्थना...

आहे जीवन रुसलेले,
पसरलाय सर्वत्र अंधार..
तु आलिस तर मिळेल,
मला माझ्या जगण्याचा आधार..

बरेच काही आहे जे तुला सांगायचेय,
मनातिल दुःख तुझ्यासमोरच मांडायचेय..
पण हे होण्यासाठी,
अवचित काही घडावे लागेल..
नकळत आपल्याला भेटावे लागेल...

तु समोर आलीस की,
अस काही घडेल..
माझ्यासकट सारं विश्व,
तुझ्यापुढे गहाण पडेल...

तुझा स्वभाव हा तुझ्या इतकाच सुंदर असल्याने,
मी तुझ्या सुंदर व्यक्तिमत्वाची सहजतेने कल्पना करतोय..
अनोळख्या (unknown) व्यक्तिला जवळ घेशील,
याची देवाकडे प्रार्थना करतोय.....

Unknown....

जगास अनोळख्या ठिकाणी,
आपण पहिल्यांदा भेटावे,
वार्‍याने उडणारे तुझे सुंदर केस,
मी अलगद हाताने सावरावे..

अनोळख्या जागी अनोळखे आपण,
अनोळखेपण विसरावे,
प्रेमाची देवाण घेवाण करुन,
तुच प्रिये मज पास घ्यावे...

तुझा अलगता हात हातात घेउन,
प्रेम स्पर्शाची जाण मज व्हावे,
अचानक पडेल वीज मग,
तुही मला बाहुपाशात घ्यावे...

प्रेमाचे हे रुप सुंदर,
आपणा दोघांनाही कळावे,
विरह अन् यातना..
यांचा स्पर्श देखील कधी न व्हावे..

मनातील भावना नयनांद्वारे,
आपण दोघांनीही ओळखावे..
काय करु प्रिये,
तुज विन् मज कुणि न् स्मरावे......

-विक्कि

का छळतेस अशी मला,
कारण तरी सांग..
या अबोल्याचे रुपांतरित शब्द,
ओठि तरी आण...

ना मागील जन्माचे वैर आपले,
ना या जन्मी अजुन तरी गाठ..
संपवुन टाक दोघांमाधले अंतर,
भाव तुझ्या मनाचे माझ्या कानी तरी सांग..
का छळतेस अशी मला कारण तरी सांग..

असते हे जीवन सुंदर,
लुटावयाचा असतो आयुश्याचा प्रत्येक क्षण..
हे सुंदर क्षण लुटतांना हवा असतो सोबती..
तो सोबती मीच आहे हे मनापासुन सांग...
का छळतेस अशी मला कारण तरी सांग..

छान तो रंगीबेरंगी पक्ष्यांचा थवा,
तसाच रंग आपल्या जीवनाला हवा हवा..
पाखरेही भेटतात एकमेकांच्या ओढिने..
आपल्या अधुर्‍या प्रेमकहाणीला पुर्ण करशील ना सांग..
का छळतेस अशी मला कारण तरी सांग..

मी रुसणार तु मनवणार,
हसव्या रुसव्या क्षणांनी,
आपले प्रेम अधिकच बहरणार...

कधी कधी मी तुला,
मुद्दामच रडवणार...
पाऊस पडुन गेल्यावर जशी स्रुष्टि सुंदर दिसते,
किंबहुना तु त्याहुनही अधिक सुंदर दिसनार...

माझ्या मानातील भावना असतील,
सागराच्या लाटेसारख्या उधाणलेल्या..
असेन मी नेहमिच अशांत...
कळेल तुला सर्वकाही..
तरीहि तुअसशील नदिच्या प्रवाहासारखी शांत....

आयुश्याच्या सुंदर वळणावरती,
अप्रतिम वेळ ही यावी,
मन माझे असते कुठे,
याची जाणिव मज व्हावी...

असेन ती अभ्यासात रमलेली,
वाढेन माझाही कामाचा व्याप,
या अभ्यास आणि कामाच्या भानगडीतही,
असावी प्रिती एकमेकांच्या मनी अमाप..



अचानक तीने म्हणावे कंटाळले मी अभ्यासाला,
माझ्याही ओठी यावे बस्स झाले काम,
जावे आम्ही हींडायला अन्
करावा आम्ही बागेतच आराम...

मी बोलु कि ती बोलेन याची वाट पाहत,
निघुन जाइन दुपारची वेळ,
नजरेला नजर भिडवत सये,
येइल मग गार गार सांज वेळ...

व्हाव्यात आपल्या रोजच भेटिगाठि,
होतीलही यात काही नवल नाही,
पण अचानक एकदा ह्रुदयाची भावना नयनांव्दारे बाहेर यावी,
पापण्या दोघांच्या थरकाव्यात अन् प्रेमाची प्रचिती आपणास व्हावी....

-विक्कि